Szosa Transfogaraska biegnie wzdłuż rzeczki Raul Arges, a ta bierze początek w sztucznym jeziorze Lacul Vidraru. Po lewej stronie na zarośniętej górce widać jeszcze fragmenty zamku Poenari. Most nad rzeką prowadzi do tamy na jeziorze Vidraru, a sama szosa idzie w prawo. Za niecały kilometr będzie tunel. 

Zamek w Poenari miał strzec granicy wołosko-siedmiogrodzkiej. W XIII wieku hospodar Negru Voda postawił donżon. Reszta murów stanęła w XV wieku za panowania Vlada Tepesa (Draculi).   Widok z Poenari na początek Szosy Transfogaraskiej.    Widok na Szosę wcinającą się w Karpaty.    Trzęsienie ziemi w 1915 roku zniszczyło część ruin. 

Kilometr za Capataneni droga skręca ostro w prawo, mija się zabudowania elektrowni wodnej i zaraz za nimi trzeba się zatrzymać, jeżeli chce się zobaczyć prawdziwy zamek warowny Vlada Draculi. Wystarczy pokonać 1480 schodków i już można się rozkoszować naprawdę bardzo pięknym widokiem.

W zeszłym roku Transfogaranę pokonywałem w lipcu. Tym razem nie przegapiłem znaku informującego o ewentualnym zamknięciu trasy. Znak znajduje się w Capataneni, ostatniej wiosce przed wjechaniem w góry od strony Curtea de Arges. Przeszło kilometr dalej znajduje się parking, z którego prowadzą schody do Cetatea Poenari – prawdziwej twierdzy Vlada Draculi.

Droga DN7C zaczyna się w Curtea de Arges na Wołoszczyźnie, kończy w Cartisoarze pod Sybinem (Transylwania). Przynajmniej zaczyna się dla mnie. W 2005 roku wracaliśmy z Bałczika w Bułgarii i postanowiliśmy przejechać naszą octavią Szosę Transfogaraską. W Curtea zwiedziliśmy cerkwie. W ostatniej miejscowości przed wjechaniem w góry zlekceważyłem napis na tablicy drogowej informujący, że droga jest zamknięta. Dojechałem pod Valea Caprei, jakieś 60 km. Tam był już zakaz ruchu. Zjeżdżający z góry Rumuni w Dacii powiedzieli tylko, że droga jest zamknięta, bo na górze leży śnieg. Była pierwsza połowa czerwca.Na Szosę wróciłem po czterech latach.