W końcu udało się! Spotkałem ulicznego grajka w bocznej uliczce sarajewskiej Baščaršiji, na Ćurčiluku małym, gdy słońce grzało już południowe werble. I wtedy do tej muzyki dołączył się pan ubrany jak z epoki. W fezie na głowie, luźnych salvarah przepasanych na pępku gajtanem. – Ha! – uradośniłem się, bo lubię grupy rekonstrukcyjne. Lubię ten odprysk dawnych czasów, gdy nie trzeba sobie wyobrażać, a można popatrzeć i nawet posłuchać. Muzyka na ulicy w Sarajewie – orientalny rodowód Pan sprawnie jeździł po strunach sazu. Nazwa tego instrumentu pochodzi od tureckiego słowa „sarki” co oznacza wschód. Skrócona wersja sazu nazywa się šargija. Saz może mieć od czterech do dwunastu strun, pierwsze służą do grania melodii, ostatnie pełnią funkcję basu. W struny uderza się kawałkiem oszlifowanej kości. Instrument jest popularny na całym Bliskim, Dalekim i co za tym idzie – Środkowym…